Szkolny Klub Wiewiórki może założyć każdy:
- nauczyciel
- wychowawca
- wolontariusz PCK
pracujący lub działający w przedszkolu lub w klasach I-III szkoły podstawowej, który chce szczerzyć wiedzę z zakresu pierwszej pomocy wśród dzieci.

Celem Klubu Wiewiórki jest:
- szerzenie wśród naszych najmłodszych prospołecznych postaw oraz wzbudzanie w nich empatii i wrażliwości na drugiego człowieka
- zachęcanie dzieci do niesienia pomocy osobom, które jej potrzebują
- wyrabianie w dzieciach nawyku dbałości o higienę, czystość oraz zdrowie
- szerzenie wiadomości o niebezpieczeństwach związanych z nieostrożną zabawą bądź zachowaniem się na ulicy
- wpajanie dzieciom zasad bezpiecznego zachowywani się
- przekazywanie dzieciom wiedzy z zakresu pierwszej pomocy w przypadku różnych urazów tj. rana, krwotok, utrata przytomności oraz ćwiczenie tych umiejętności
- ćwiczenie umiejętności dziecka w powiadamianiu służb ratunkowych
- wyrobienie w dzieciach nawyku odpowiedniego zachowania się w sytuacji kryzysowej, tj. w
sytuacji istnienia zagrożenia życia dziecka lub osoby z jego otoczenia
- wykształcanie u dzieci postaw pro-ekologicznych

Ważne: zakres wiedzy oraz tematyka zajęć różni się od wieku i dojrzałości psychofizycznej uczestników Szkolnego Klubu Wiewiórki

Członkiem Szkolnego Klubu Wiewiórka może zostać każde dziecko, które:
- codziennie, systematycznie dba o swoją higienę, czystość i zdrowie
- przestrzega solennie zasad bezpieczeństwa w trakcie przemieszczania się ulicą, w czasie zabawy oraz bycia w domu
- jest chętne do niesienia pomocy innym ludziom oraz zachowuje się kulturalnie
- szanuje przyrodę

Oto kilka kroków organizacyjnych by prowadzić własny Szkolny Klub Wiewiórki:
- poproś o zgodę dyrektora placówki
- zgłoś założenie klubu do Zarządu Rejonowego PCK oraz do Rady młodzieży PCK
- prowadź dziennik spotkań (będzie ci także potrzebny do napisania rocznego sprawozdania)
- korzystaj z pomocy pracowników PCK, zawsze chętnych do współpracy
- jeśli chcesz, stwórz z dziećmi własny zarząd klubu, rozdaj legitymacje i odznaczenia (sprawi to, że dzieci poczują się wtedy jak mali profesjonaliści i będą pełni entuzjazmu i chęci)